plánetan jörð og ég

Miðvikudagur, 25. apríl 2007

Skrapp

í djúpu laugina. Gekk vel í byrjun,en svo byrjaði það.Fyrst gerði félaginn það sem á barasta ekki að vera hægt Hann týndi öðrum hanskanum. Það á ekki að vera hægt að týna af sér hanska. Fitum kannski vasaljósi belti en hanska .....svo rak hann sig í klettanibbu í stil Titanic og reif gallann svo hann varð blautur hehehe.Ég fékk algjört hláturskast þarna niðri missti munnstykkið nokkrum sinnum. En svo fór að leka smá hjá mér sko. Ekki gallinn heldur fór að leka loft fyrst hægt siðan á fullu og mælirinn fór að sýna hraða lækkun svo ekkert var að gera i stöðunni en að koma sér uppá yfirborðið.Á landleið lentum við i smá mótstraumi og fengum að púla nokkuð til að komast í land. Másandi og blásandi einsog búrhveli skreiddumst við í land, hann blautur ég loftlaus. En samt sem áður var þetta hin besta ferð. Stefnum á aðra ferð á sömu slóðir skjótt.

Flokkur: Bloggar | Facebook

Athugasemdir

kvitt

Kristjana Engliráð Sigurðardóttir (IP-tala skráð) 25.4.2007 kl. 20:13

aj aj ajjjjjj... þvílíkar ófarir... en allt er gott sem endar vel sem betur fer og þið komust heilir í land. Minn kall myndi nú ekki þora að segja mér frá svona þar sem mitt litla hjarta færi í loftköstum og ég myndi vera með það í brókunum í næstu köfun Fannst alveg nóg þegar hann skellti mér í flotgalla einu sinni og vildi endilega að ég prófaði að fara í sjóinn... KRÆST! fyrir það fyrsta er EKKERT STÝRI á þessu apparati svo mín rak bara frá landi og svo eftir miklar herkjur þegar á land var komið... nei þá tók ekki betra við... ég varð afvelta á milli þúfna og lá þar eins og appelsínugul mörgæs veifandi út öllum öngum! *dæs* ALDREI MEIR TAKK!!!

Saumakonan, 25.4.2007 kl. 20:18

Hahahaha..ég gat nú ekki annað en hlegið þegar ég las þetta! Annar blautur og hinn loftlaus... Þarna sé ég aðra ástæðu þess að ég Á EKKI að kafa, ef ég fæ hláturskast ( sem ég fæ oft) þarna niðri , þá er ég dauð!