plánetan jörð og ég

Miðvikudagur, 16. júlí 2008

Eitt sinn

á síðustu öld þegar ég var enn í gaggó, skeði hlutur sem enn er hlegið af.Ég get af algjörum púkaskap hlegið enn af þessu og sá sem varð óvænt aðalleikarinn í þessu máli er nýfarinn að hlæja af þessu sjálfur Áður hló hann ekki,ekki einu sinni brosti.

Málið var að við í leikfimistíma vorum látin hlaupa hringinn í kringum Tjörnina frá Hagaskóla og til baka aftur. Jamm var í Hagaskóla (er samt ekki KR-ingur og hef reyndar aldrei stutt þá)

Á einum kaflanum á bakaleið var ákveðið að fara í kapp út að skóla.Gefið var í og allt í botn,allt gekk eins og átti að í svona skólahlaupi. Þar til hávært dunkhljóð barst allt í einu gegnum loftið. Einn af hlaupurum lá kylliflatur og skýringin var sú að hann í miðju hlaupi fór að horfa á eitthvað annað og endaði á saklausum ljósastaur sem gat ekkert gert að staðsetningu sinni Í stað þess að athuga þann sem i valnum lá var byrjað á því að hlæja sig í botn.

Það var reyndar alt i lagi með gaukinn fyrir utan hausverk og fjólublátt andlit næstu vikurnar. Og enn er hlegið.

Flokkur: Bloggar | Facebook