þegar

maður burrar um bæinn þá er maður fljótur að sjá að við íslendingar erum ekki mjög gjafmilt fólk. Tímum t.d sjaldan að gefa sjéns. Og stefnuljós virðist vera einn verðmætasti hlutur í heimi því við virðumst ekki tíma að gefa þetta ljós nema undir sérstökum kringumstæðum eins og þegar það er of seint og svo á beyjuljósum þegar alveg augljóst er hvert ferðinni er haldið Þá logar allt i beygjuljósum

Fleira skritið: Þegar maður er á þokkalegri siglingu á aðalbraut þá kemur það oft fyrir að einhver draugur smokrar sér á ofurhraða úr hliðagötu beint fyrir mann svo maður þarf að snarhemla til að sleppa við að fletja hann ekki út.Hann aftur á móti virðist ekki taka eftir neinu virðist liggja á að komast á aðalbraut en er þangað er komið liggur ekkert á. Þetta er liklegast einhverjar ákveðnar týpur af umferðarhommum  sem hugsa stórt og vilja fá ekkert minna en bíl í rassgatið..........