Skritið

hvað sumir muna það sem maður gerði eða tók þátt í þegar maður var á níunda eða tíunda ári. Hitti eldri mann sem byrjaði á því að segja hve langt var síðan hann hafi séð mig síðast,ég hafði bara verið smápolli þá. Svo skaut hann á mig með það að hann myndi alltaf eftir því þegar ég var að leika í skólaleikriti. Þar lék ég þjóf á flótta sem breytti sér í myndastyttu á torgi bæjarins. Og stal öllu steini léttara af þeim sem fengu sér sæti við styttustallinn. Þar á meðal var allt matarkyns sem bæjarbúar voru með og átti ég samkvæmt handriti að eta allt á staðnum Leikarar voru eitthvað um 20 sem allir höfðu eitthvað. Var hann að segja það hve allir voru hissa á að ég hefði torgað öllu þessu á einni sýningu. Og enn væri talað um þetta. Ég var reyndar löngu búinn að gleyma þessu en sá gamli mundi allt.

Eftir að gemsar voru allráðandi lenti ég í því að leika draug.Í miðri sýningu hafði draugurinn (ég) gleymt að slökkva á gemsanum og náttúrulega hann hringdi og ég gat ekki annað en svarað og salurinn sprakk. Tæknivæddur draugur á ferð á 19 öld en leikritið átti að gerast þá... 

Þetta

mun víst kallast bananaklám:

 

                      
 

Speki dagsins

Rangt er alltaf rangt,það er rétt....